در بخش دوم این مقاله، به چگونگی عملکرد اکسترودر مخروطی و موازی، گشتاور آن، سطح مقطع، دما و تاثیر این فاکتورها در فرآیند تولید خواهیم پرداخت. آن چه که مسلم است این است که تمام این فاکتورها در شرایط آزمایشگاهی بررسی گردیده اند اما هدف، افزایش راندمان تولید و کاهش ضایعات و مصرف هرچه کمتر منابع و انرژی برای حفاظت از محیط زیست می باشد. اکسترودر دوماردون جزء پر مصرف ترین اکسترودرها می باشند.
اکسترودر مخروطی و موازی
در اکسترودرهای مخروطی، معمولا کنترل دمای مارپیچ ها و سیلندر به جای برش، سرعت پلاستیک سازی PVC را کنترل می کند. این امر به کاهش قابل توجه آمپر و صرفه جویی در توان بیشتر در دورهای بالاتر کمک می کند.
شایان ذکر است با افزایش طول و کاهش قطر، می توان در شرایط آزمایشگاهی، به تولید بهینه دست پیدا نمود. این افزایش طول، باعث افزایش دما نیز می گردد. در قسمتی که پلاستیک سازی می شود، سطح اختلاط در مورد پیچ های مخروطی بزرگتر از ماردون های موازی است. این امر باعث می گردد که ورودی انرژی بالاتر، از طریق برش، کنترل بهینه روی تولید داشته باشد.
در قسمت مترینگ سطح نیز، در هم آمیحتن ماردون های مخروطی، از پیچ های موازی کمتر است. این فرآیند، باعث کاهش انرژی برشی می گردد. هر چقدر قطر کوچکتر باشد، نرخ برش بیشتر کاهش می یابد. در نتیجه از ورود تنرژی حرارتی ناخواسته به مذاب پیشگیری می شود و با صرف نمودن انرژی کمتر، افزایش فشار مطلوب، حاصل می گردد.
حداقل ها در اکسترودر مخروطی و موازی
نرخ برش کمتر به معنای افزایش دمای کمتر، تخریب کمتر و تورم قالب کمتر است. به این صورت، نحوه ی تولید pvc کارآمد تر، آسان تر و کم هزینه تر می شود.
برای به حداقل رساندن گشتاور و استهلاک ماردون و سیلندر، هم جوشی PVC و PVC/C به سمت محدوده ی اندازه گیری حرکت می نماید. دقیقا در این مرحله است که افزایش فشار برگشتی انجام می گردد.
همان گونه که انتظار می رود، فشار برگشتی به طور مستقیم با سطح مقطع ماردون مرتبط می باشد. نسبت روان کننده خارجی/ داخلی با غلطت بیشتری از روان کننده خارجی تنظیم می شود تا به هم جوشی بعدی برسد.
